แขกที่เคยมาพักทีบ้านกลางทุ่งคงจะรู้ดีว่าหัวใจหลักที่ทำให้หลายๆ คนประทับใจ คือเรื่องราวและความมีน้ำใจของป้าแอ๊ด วันนี้เลยอยากเล่าเรื่องราวชีวิตของป้าแอ๊ดว่ามีความเป็นมาอย่างไร ทำไมถึงออกจากงานและเริ่มกิจการโฮมสเตย์ อะไรคือความสุขที่แท้จริงในมุมมองของคุณป้า

ย้อนกลับไปเมื่อราว 10 กว่าปีก่อน ป้าแอ๊ดรับราชการเป็นอาจารย์ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี การเป็นอาจารย์สำหรับป้าแอ๊ดเป็นสิ่งที่ป้าแอ๊ดสามารถทำได้เป็นอย่างดี แต่สวนตัวป้าแอ๊ดเองรู้สึกว่าการทำอาชีพนี้ทุกอย่างต้องเร่งรีบไปหมด ไหนจะต้องทำตามกฎระเบียบของโรงเรียนต่างๆ

ในขณะเดียวกันป้าแอ๊ดเริ่มซึ่มซับ ความคิดเรื่องการใช้ชีวิตแบบ slow life เรียบง่าย และมีความสุข จากการติดตามคอลัมน์ของคุณสุทธิชัย หยุ่น ประกอบกับว่า คุณป้าเริ่มมีปัญหาสุขภาพ คุณป้าจึงได้ตัดสินใจลาออกจากการเป็นครูที่โรงเรียนและลองใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายตามความตั้งใจดู

หลังจากออกมาจากการเป็นครู ป้าแอ๊ดก็เริ่มทำสิ่งที่ตัวเองตั้งใจ คือการปลูกผัก ออกกำลังกาย และอ่านหนังสือ จนเมื่อผักที่ปลูกไว้เริ่มให้ผลผลิตก็นำมารับประทาน แบ่งปันให้เพื่อนฝูง หรือไม่บางครั้งก็ชวนเพื่อนๆ ก็มาทำกับข้าวที่บ้าน จนวันหนึ่งที่ชุมชนหนองขาวมีการประชุมและสนับสนุนจากหลวงพ่อที่เป็นผู้นำชุมชนในการสร้างโฮมสเตย์ขึ้นมาเพื่อให้นักท่องเที่ยวได้มีโอกาสมาสัมผัสกับหมู่บ้านวัฒนธรรมอย่างหมู่บ้านหนองขาว ป้าแอ๊ดจึงได้ร่วมโครงการและสร้างโฮมสเตย์ขึ้นมา

การสร้างบ้านกลางทุ่งโฮมสเตย์ของคุณป้านั้น ต้องการนำเสนอการใช้ชีวิตแบบ Slow Life หรือการให้วันพักผ่อนของคุณเรียบง่ายกับวิถีที่ไม่เร่งรีบ ให้ร่างกายและจิตใจดำเนินไปอย่างสอดคล้อง ได้ชื่นชมธรรมชาติ…อยู่กับตัวเองและมีความสุขกับสิ่งที่คุณเลือกทำ ซึ่งคุณป้าเองก็ชัดเจนแต่แรกว่า จะไม่มีทีวีในที่พัก เพื่อให้แขกได้พักผ่อนจากโลกที่วุ่นวายในเมือง ตอนแรกแขกก็มักจะมาถามคุณป้าเสมอว่าจะดูละครโปรดได้อย่างไร หรือแล้วจะมีอะไรทำบาง แต่เมื่อเวลาผ่านไป แขกที่มาพักกับคุณป้าเข้าใจว่าชีวิตแบบ Slow Life ดีอย่างไร

สิ่งที่แขกผู้มาพักได้เรียนรู้มีทั้งหมดอยู่ 3 อย่างด้วยกัน คือ การกินอาหารอย่างไรให้สุขภาพแข็งแรง เนื่องจากว่าอาหารทุกอย่างที่รับประทานในโฮมสเตย์จะเป็นอาหารปลอดสารพิษทั้งสิ้น สองคือ การอ่านหนังสือ คุณป้าเป็นคนรักการอ่านหนังสือและมักจะแลกเปลี่ยนความคิดเห็นจากแขกที่มาพักอยู่เสมอโดยต่างคนการต่างแลกเปลี่ยนสิ่งที่ตัวเองได้เรียนรู้มาเล่าสู่กันฟัง

อย่างสุดท้ายคือ การใช้ชีวิตแบบช้าแต่มีความสุข คำพูดหนึ่งที่คุณป้าจำได้จากการตามคอลัมน์จากคุณสุทธิชัย หยุ่น คือการที่เราเร่งรีบไปกับทุกอย่างก็เหมือนการที่เราไม่สนใจว่าสิ่งรอบข้างเป็นอย่างไร แต่จะมุ่งตรงไปที่จุดหมายเพียงอย่างเดียว แต่ถ้าทางที่เรากำลังไปมันมีดอกไม้อยู่รอบทาง เราจะมองข้ามและไม่ได้เห็นความสวยงามของมัน ดอกไม้ก็เปรียบเสมือนความสุข ที่มีอยู่แล้วรอบตัวเราแต่ขึ้นอยู่กับว่าจะเห็นมันหรือไม่หรือเราจะรีบเร่งไปที่จุดหมายเพียงอย่างเดียว

ความสุขจากการทำโฮมสเตย์ของคุณป้าคือการที่ได้เจอผู้คนใหม่ๆ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ก็เหมือนการเปิดโลกให้กับตัวเอง หรือการสร้างเพื่อนรวมเดินทางใหม่ๆ ในการทำกิจกรรมเช่นการปลูกผักก็ดี หรือการใช้ชีวิตแบบช้าๆ สุดท้ายป้าแอ๊ดย้ำว่าไม่ใช่ว่าการใช้ชีวิตแบบช้าจะดีสำหรับทุกคน แน่นอนว่าต่างคนต่างมีความเห็นไม่เหมือนกัน แต่ด้วยความเชื่อที่ว่าช้าสักนิดจะทำให้ชีวิตมีความสุขได้ ที่บ้านพักกลางทุ่งแห่งนี้จึงคอยตอนรับผู้เข้าพักที่อยากลองมาใช้ชีวิตแบบนี้ หรือใครที่มีความคิดแบบเดียวกันเสมอ